Işıkları sönmüş
kepenkleri inmiş bir kalpti bu yetişemediğin.
Seni sevmeme bir aşk boyu gecikmiştin.
Seni sevebilirdim
tapabilirdim
tapınabilirim sana
Çünkü tüm kusurlarınla muazzamdın esasında.
Seni sevmeme sen geç kaldın.
Belki bir otobüs durağında lafa tuttu biri
Belki uyanamadın bana
Belki seni sevmeme geciktiğime inandın
Fakat sen sevilmeye geç kaldın.
Çünkü ben hiç o kadar cesur olamadım.
Gözü kara sevemedim.
Sevilmeyi beklemedim
umamadım.
Kozam kuvvetliydi
kelebek olamadım sevgilim.
Biliyorum ki şimdi incinmişlik hakim uzuvlarında
Belki öfke...
Bir yudum suda bir kepçelik öfkenle boğarsın beni.
Biliyorum ki görmeyede gelmezsin bir daha.
Yüzünü göstermeye uğramazsın
yolun düşmez.
Adın geçsin haddimi bildirirsin tutup yakamdan.
Süngüsü düşmüş kalbin kadar konuş dersin.
Anlam veremez ve muhtemelen küstah bulduğun bana lanet edersin.
Seni sevmeme geç kalmışlığının acısını çıkaramazsın bir türlü.
Affet sevgili
Bozbulanık
kepenkleride yüzü gibi asık bir kalbin özrünü dilemekte geciktim.
Mutlu ol.